Op Vakaaansie!

Een korte beschrijving van onze trouwe viervoeter in New Zealand: Jucy - Lucy - Mina I; Toyota bouwjaar 1994-1997, interieur 2007, lengte 4,6mtr en 1,6mtr breed. Benzine moter 2.2 liter en 4 cilinders. Dit alles komt met DVD speler, waterpomp, koelkastie die niet werkt, gaspitje, dekens, handdoekjes, 4 wielen, een stuur en bedbugs.

Op vrijdagavond 3 juni voor het avondwaken stonden de Wampies met het backpackie op de rug op Melbourne airport klaar om te vertrekken. Met een slaappilletje in de giechel zaten de Wampies als wokkels opgekrult dichtgevouwen omgeslagen met de benen in de nek in de Jetstar. Zo'n 4 uur later landden ze zwaar jetlagged in Auckland. Met bakken kwam de regen uit de hemel vallen. De zon was ver te bekennen, de Wampies keken mekander aan; zijn we op vakaaansie??? Om 7u 's ochtends checkten de Wampies in in het hotel en deden ze even een knippertje om het grootste deel van de jetlag weg te werken. Een ontbijtje met de welbekende poached eggs werden naar binnen gewerkt en zo hadden de Wampies energie voor 2 om te shoppen totdat ze dropten.

Een welverdiend drankje werd genuttigd bij de Waterfront (waar de Wampies 2 jaar ervoor hun allereerste alcoholische versnapering in New Zealand naar binnen werkten. Een heus waar nostalgisch moment in de geschiedenis van de Wampies dus.) Op straat liepen ze toch zomaar tegen een bekende ex collega aan. Een van de parkcrew dudes waarmee de Wampies op het ski resort in Wanaka in 2009 hebben gewerkt. Wat een toeval zeg! MAar de toeval kon deze avond niet op. Wampies stapten hun stamkroeg Degree binnen, en ja hoor.. de Engelse barman waarmee ze 2 jaar ervoor toch ook wat biertjes hadden genuttigd, stond er gewoon nog vrolijk biertjes te tappen. Hij vroeg "Hey girls, how are you? What have you been up to?" Alsof ze ff een weekie verdwenen waren uit het straatbeeld van Auckland. Damn, waar is die tijd toch gebleven???

De zondag was in tegenstelling tot de zaterdag een zonovergoten dag. Genietend op het terras aan het strand in Mission Bay van wederom die welbekende poached eggs, dachten de Wampies wow, we hebben Vakaaansie! Na nog een avondje housen in Auckland, en te zijn beland op de 17e etage van het PWC kantoor voor gratis bier (daar zijn de Wampies altijd voor in) haalde ze op maandag in lichtelijk brakke status de Jucy Lucy Mina I op om aan de roadtrip naar Northland te beginnen.

Het heuge neurden hadden de Wampies al 3 jaar lang in de kop zitten, maar veel verder dan een diepzeeduik in Tutukaka waren ze tot op heden nooit gekomen. Op dit moment bevinden ze zich op 10km van het meest noordelijkste punt van NZ Cape Reinga. Hier gaan ze morgen de vuurtoren aantikken en het fenomeen aanschouwen van het samenkomen van de Tasman Ocean en Pacific Sea. Genietend van het zonnetje en een glas Pinot Gris (waar de Wampies echter geen fan van zijn ) schrijven ze dit opstel (red. inmiddels zijn ze veilig en wel weer terug in Melbourne en wordt het opstel uitgetypt vanaf een luie positie op de bank.)

In Nieuw Zeeland kun je de Jucy neerzetten en sloapen waar je maar wilt. De Wampies nemen hier maar al te graag gebruik van, want wat is er nou mooier dan wakker te worden met de zon in je bakkes, schuifdeurtje te openen met de zee als voortuin??? Juist! Met enige regelmatig zeggen de wampies dan ook tegen elkaar: Zucht, wat is het hier mooi! Of: Ik ben zo blij dat we dit doen! Wat een mooie vakaaansie! Neem eens een kijkje door de foto's en bekijk de verschillende landschappen, dronken Wampies en schitterende zonnetjes. Nieuw Zeeland had en blijft een speciaal plekkie in het hart van de Wampies houden!

Slapen in Jucy Lucy Mina I komt trouwens wel met de nodige (slacht) avonturen. Nacht 2 in Matai Bay was een uitdaging, lees ook wel een hel! Rustig eten of mariokarten op de DS was er niet bij. De Wampies hadden nl visite: 1031 muggen (en nu achteraf blijkt ook nog eens 438.074 bedbugs) die uiteraard uitgeroeid moesten worden voor er van de rust of nachtrust genoten kon worden (de muggen dan, want van het bestaan van die 438.074 bedbugs hadden de wampies nog geen weet totdat Jucy Lucy Mina I netjes was afgezet en ze de beten in hun benen eens nader gingen bekijken). Eugkes dicht en sloapen maar, helaas.... De nachtrust werd regelmatig verstoord doordat 1 van de Wampies werd gewekt door het welbekende irritante zoemende geluid van 1 van tot 10 van die 1031 muggen die toch nog leefden. De Wampies waren zelfs zo obsessed van de muggen dat Maaike er over 1 droomden. De mug moest zijn paspoort laten zien voor ze m met de krant zou doodmeppen. Met de eugkes op half 7, krant of sok in de aanslag en Dorcy de zaklamp paraat, zeiden de Wampies tegen elkaar: " Dit moet morgen echt anders". Vandaar dat de Wampies strak om 4uur met het avondeten op schoot zaten. ALles om niet meer met deuren open en lampen aan te hoeven koken. Maar dat geintje ging niet op, ook al deden ze zo hun best, alsnog won familie mug en begroeven de Wampies de strijdbijl (krant en sok) en gaven ze het op. Eurdupkes werden erbij gehaald en regelmatig werden de Wampies wakker door het enigszins toch wel benauwd hebben van het maximaal verstopt liggen onder de dekens in een hermetisch afgesloten Jucy Lucy Mina I. Geen briesje frisse lucht, want stel je voor die 1032e mug inclusief zijn familie komt binnen... Nou dan doe je dus echt geen oog meer dicht!

Mooi op tijd wakker, bek geschrobt, Jucy Lucy Mina I gestart, ranger paar dollars gegeven voor het overnachten aan het strand en op naar Cape Reinga. Met de nase vooraan waren de Wampies als eerste paraat op dit noordelijke puntje. Prachtig! En binnen een seconde waren ze de helse nacht vergeten en was het het allemaal waard. Een bijzonder iets die 2 zeeen soamen zien komen. Lekker doorscheurend richting Baylys Beach, waar de Wampies op een holiday park vertoefden en ze genoten van hun eerste warme douche in 5 dagen. Remember, ook in NZ is het momenteel winter, en koude douches zijn best koud! Maar alles voor dat uitzicht over het strand sochtends.

Weer terug in Auckland hebben we Reinier, Lynette en zoonlief Nick opgezocht. (Nick hebben we 3 jaar geleden in Nicaragua ontmoet en via hem zijn we dan ook bij zijn ouders terecht gekomen toen wij 2 jaar gelee voor het eerste in Auckland aankwamen) HEerlijke wijntjes gedronken, gedineerd en van het gezelschap genoten, brak de volgende ochtend toch echt het moment aan dat de Wampies terug moesten keren naar hun huisje in Melbourne.

Nog meer vakaaansie gehad trouwens...
Met Poasen woaren de Wampies een paar daagjes met een gehuurd autootjes langs de Great Ocean Road geskeurd om in een stervens koude tipi (wigwam) te sloapen. Een paar strandjes verderop werd voor de 50e keer het Rip Curl Bells Beach surfwedstrijd georganiseerd. Och, wat is het toch lekker om wat surfdudes te bekijken en te genieten van het relaxte sfeertje. Toevallig (och och och wat een toevalligheden in dit opstel) liepen we daar Zander, een kiwi mattie, tegen het lijf, die de animatie filmpies voor het evenementje voor RipCurl had gemaakt. Kortom, een en al gezelligheid. In Lorne moest natuurlijk de kroeg worden aangedaan, en de Wampies dachten opeens geld teveel te hebben. Een drie gangen menu inclusief fleske rode wijn, ach we hebben vakaaansie! Nu kan het! Al snel werden vrienden gemaakt met een knapen uit Melbourne en vertoefden we regelmatig op hun campsite voor een biertje of garlic prawns. x

Zoals velen van jullie weten was Koninginnedag 2010 een zwarte dag in het leben van de Wampies. ALs wokkels opgekrult dichtgevouwen omgeslagen met de benen in de nek lag 1 van de wampies in de kreukels aan de morfine in het Onze Lieve Vrouw Gasthuis in Amsterdam Oost met een gebroken kaakje, en zo sociaal als de andere Wampie is, hield zij de spacende Wampie gezelschap. Dit jaar met koninginnedag was fietsen verboden en werden de tramrails ontweken. Een heus oranjefestijn met zo'n 500 andere oranje geklede kaaskoppen vond plaats in Melbourne. Mooi feestje met oranjebitter, bitterballen en de goudgele rakkers van de bekende nederlandse merken (we willen hier geen reclame maken, dus merknamen houden we buiten beschouwing).

Vandaag hebben we nog een dagje vakaaansie, hier in Ozzie wordt de verjaardag van de Queen Bettie in England gevierd. Reden voor een nationaal daggie vrij. Morgen gaan ze weer braaf in pak naar kantoor, waar ook Mol inmiddels helemaal gesettled is haar nieuwe job en zelfs soms to 9 uur savonds nog druk in de weer is om een babysitter te plaatsen in een van de 2500 kinderdagverblijven in Melbourne. Hart voor de zaak, hart voor Randstad.

Nou lieve menschen, we hopen dat jullie genoten hebben van dit opstel en nu van de kiekjes goan genieten. Voor jullie informatie: als wij een berichtje hebben geplaatst op dit medium, zijn we altijd zoooo nieuwgierig te lezen of er iemand is die een berichtje heeft achtergelaten voor ons, dat we er zelfs midden in de nacht van wakker worden en sloap niet kennen vatten. Het werk verslonsen en zelfs soms naar de fles grijpen.

Veel liefs, de Wampies!