Pas op! Dit bericht bevat jaloeziegevoelige info!

Zo... de wampies staan weer met beide beentjes op de grond in Auckland wel te verstaan bij een hele lieve familie waar we ons nu al thuis voelen! Na een zucht en scheet stonden de wampies hier en was het paradijs als letterlijk de sneeuw voor de zon verdwenen en omgeruild voor een druilerig Auckland... Zucht, wat een tijd... Even omschakelen en hoogste tijd om met jullie te evalueren. Ga maar lekker onderuitgezakt op die stoel waar je op zit, zitten. Pak een cocktail of iets anders tropisch, en waan je even in ons wereldje van de afgelopen 3 weekjes.

Waar begin je dan? Hoe leg je uit dat je zo'n 3 weken lang niks anders doet dan snorkelen, zwemmen, zonnen, boekjes lezen, eten, met de kids spelen, kampvuurtjes bouwen met de locals en slapen?!? Ohnee, wacht even.... we hebben toch wel iets ondernemen! Toen we bevestiging hadden dat we 2 weken langer konden blijven op het Samoaanse paradijs, hebben we een heuze Huyundai Tucson gehuurd en 3 dagen lang op het eiland Upolu rondgecruised. In een zin samen te vatten: mooi stukkie natuur! Van watervallen tot spierwitte stranden en blauwe wateren, bergen met palmboomjes en vele kerken in kleine pitorekse dorpjes. Op het gedeelte van Samoa waar de wampies verbleven, is de sterke cultuur met de daabijbehorende tradities nog duidelijk aanwezig. Van 18.30 tot 19.00 uur is er een Sa, wat inhoudt dat niemand over de straat mocht lopen. Er werd op een schelp geblazen als het begon en nogmaals als het halfuurtje van rust voorbij was. De wampies vergaten nog weleens dat de sa was en als ware cultuurbarbaren liepen zij dan ook nog wel eens over straat te zwalken al zingent jodeladiehieetieee.. hoog in de bergen staat in een hutje!!! De mannen lopen allemaal in een lavalava (sarong als rok), de inwoners wonen in een fale, wat een "huis" is zonder muur, deur of raam, de gehele familie slaapt gezamenlijk in 1 grote fale. Als je rond rijdt verbaas je je over de "inrichting" van de fale, zo zie je opeens hier en daar een plasmaschermpie of een computertje staan. Matrassen doen ze niet aan, nee gewoon op een strandmatje in de fale en slapen maar. Of zoals de opa van onze familie waar we verbleven, met het hoofd bovenop een kopje. De familie waar wij 3 weken lang verbleven is een beste familie. Een familie in zulke grote getalen kom je in Nederland niet meer tegen! Moeke Rosa (zie foto's) alleen al bezit 7 kinderen en dan nog maar niet te spreken over alle neefjes en nichtjes, oom en tantes etc. De wampies werden gelijk opgenomen in de familie en kregen dan ook regelmatig van moeder Rosa een aai over de bol en dansles van de kids. Om op internet te kunnen in Samoa, moesten de wampies 2 uur met de bus reizen. De bus: om 7 uur sochtends stapten wij hierin richting Apia. En wat voor een bus! Houten bankies, accu werd halverwege vervangen, dode vissen in emmers en gebraaie kippetjes werden ook vervoerd, lussie banden werden ergens opgehaald en elders weer gedropt, lcd schermpie plus dvd speler bevestigd voor in de bus werd uitgeklapt en aangeslingerd, staan in de bus is not done: stapelen maar! Naarmate het drukker werd moesten ook de wampies gaan stapelen. Maaike zat boven op Mol en half met de kont uut t raam (zie foto's)

Beschrijving van een dag van het leven van de Wampies op Samoa:
8uur: Breakfast is ready! De wampies draaien op hun matrasje in de fale zich om en roepen: Ok, we'll be there, thanks! Ze wassen het gezicht even, legen de blaas en hoppa skuuven zo aan bij het ontbijt de medevakantiegangers (3 andere mensen) ook al gesettled waren. De wampies hadden mooie gesprekken met de vakantiegangers tijdens het ontbijtje bestaande uit: gebakkeen eitjes, toast, verse anananas, papaya, banaantjes en lime die vaders Tapu dagelijks vers van de plantage afhaalde. Uiteraard willen jullie onthouden dat de bakjes instant koffie ook prima naar binnen werden gegoten. Bordje leeg en buikje vol, Moana Fa'aafetai (Ik ben vol, bedankt!) gezegd tegen Rosa. Na 2 liter water te hebben gehaald in de Faofao shop en de dagelijkse vraag van Silo (de verkoper) : whats your plan for today girls?" te hebben beantwoord met "oh nothing..." gingen we naar onze fale.
09.30uur: Snorkel ombinden, baantjes trekken en alle vissen in onze voortuin gedag zeggen. Nemo, de blauwe zeester en het stekelige koraal, alles en iedereen was er gelukkig nog.
10.30uur: Opdrogen, invetten en bakken en braden. Nah ja, 15 minuutjes hooguit! We fikte weg, stonden op kookpunt, het rook kwam uit de oren en we zochten snel verkoeling in onze blauwe zee in de voortuin en daarna boekjes lezen of kaarten.
12.30uur: Girls, lunch is ready! Ok, thanks! Even een doek om het lijf slaan en hupsakee en voor we het wisten zaten we met dezelfde 3 vrienden aan tafel. Rijst, groenten, visje (octopus sloegen we over), lam (sloegen we ook over) en vele andere traditionele gerechten waarvan de naam niet meer weten.
14.00uur: Samen met Kevua traditionele Kava drinken. Gemaakt van de wortels van een plant, en nee geen alcohol. Van dit goedje raakt je mond en tong verdoofd, je lichaam relaxed en ken je pal in het zonneke zitten zonder dat je het voelt.
19.00uur: Dinnertime! De dag werd geevalueerd met onze 3 vrienden en er werd besproken wel of geen kampvuur vanavond...
21.00uur: Kampvuurtje aangeslingerd door de local Tua, gitaartje erbij, flesje water of sprite (nee geen alcohol) en zingen en relaxen maar.
00.00uur: Plat gestrekt in de fale en heerlijk slapen en genieten van het briesje die over het strand waaien en een laatste blik werpen op het strand voor die dag (nee mensen, geen echt blik)

Foto's (en filmpjes) zeggen meer dan 12.000.000 woorden... dus doe het volume van uw computer aan, zak nog verder weg in de stoel en wordt jaloers! :P

Rest de wampies nog 1 ding te zeggen:

Fai Fai le moe! (take it easy int Samoaans)