Afscheid nemen bestaat niet...

Precies zoals Marco B. het altijd zingt, hebben wij het ervaren. Vrijdagochtend 25 september staat als een zwarte dag in ons reisboekie geschreven. Voor het laatst opende we onze oogjes in ons kinderkamertje. Nog half onder invloed van enige alcoholische versnaperingen van die avond ervoor pakten we hals over kop het lijk in en vertrokken we met het hele huis naar de stad. Uiteraard alles op het laatste moment en ala minute ook nog even 5 pakketjes a drie kilo op het postkantoor afgeleverd voor verzending naar Holanda. Gelijk door naar Kai bar voor het laatste ontbijtje en de laatste Brewskybiertjes. We hadden een strak tijdschema en langzamerhand kwamen er steeds meer matties bij zitten om afscheid te nemen van de welbekende partygirls. Na vele foto's, hugs en kisses, stapten we nog net op tijd het bussie in op naar Christchurch.Beduusd en met de traantjes in de ogen zaten we voor ons uit te staren totdat de wagenziekte bij Maaik de das om deed en ze zich naar voren in de bus verplaatsten in de hoop dat het met het kind beter zou gaan. Zo'n 8 uur later rolde we met het lijk en al het bussie uit en keken we elkaar aan: "Waar moeten we slapen dan?" "weet jij een Hostel?" "Neeuh neuh ik weet niets.."
Maar het geluk zat de Wampies weer eens mee en een sjaakie kwam op ons af met een flyer van een hostel en zo hadden de wampies opeens een dak boven hun hoofd. Zo sociaal als de Wampies in Wanaka waren zo kluisternaarsbestaan hadden ze de drie dagen in Christchurch. Wellicht had dit iets te maken met het aantal feessies de laatste week in Wanaka en het lichaam dat aan rust toe was. Desondanksnietaltemin genoten we van de stad, het cultuursnuiven en de frisse voorjaasrlucht in de kleurrijke botanical garden. En toen was het tij daar... Wampis on naar Australie!

Vier weken in Australie, we besloten ons om niet te haasten, het op zn gemakje te doen en het vooral in het teken te laten staan om vrienden op te zoeken. Zo voorbereid als gewoonlijk stapten we in Brisbane het vliegtuig aan en keken we elkaar wederom aan met de vraag: " uhhh waar gaan we heen?" "Weet jij iets?" "neeeuh neuh weet niets..." Dit keer geen sjaakie met flyer die ons uit de brand hielp maar een muur met flyers van hostels incl telefoon. De wampies werden in ene fanatiek en vonden het maar al te mooi om een klein marktonderzoekje te houden en alle hostels op te bellen en zo het hostel met de laagste prijs en besdte locatie op te speuren. Mission completed en een uur laten werden ze door hun vriendin Carly met de auto opgehaald voor een picknick @ Mt. Coot-cha, een mooi uitzichtpunt van Brisbane.
In Brisbane hebben we een weekje rondgespatsierd, zomerkledij geshopt, koala's + kangaroos geaaid, en ook botanic gardens aangedaan. De Gold Coast bezocht, South bank gezien en dagelijks met Carly gelunched. In het weekend was het tijd voor een kleine Antigua-Guatemala reunie. En hadden we een bbq + feessie bij Carly thuis. Michael was ook van de partij. Die hadden we 10 maanden terug in Antigua ontmoet. Mooi om herinneringen uit de oude reisdoos te trekken, jullie begrijpen het al het was weer een en al lachen, gieren en brullen!

Het stadse leven was wel weer even genoeg en met de trein vertrokken we in noordelijke richting de Sunshine Coast, op naar Mooloolaba waar we onze andere vriend Jared gingen opzoeken. Jared hebben we twee jaar geleden in San Fransisco ontmoet. De Wampies hebben het maar druk met al die matties op de wereld. Jared nam ons mee op een uitje naar Noosa heads. Een mooi stukkie natuur, zo fijn om weer een blauwe zee te zien en voor "wampus" op redelijk witte stranden te liggen! Hier kwamen we op het geniale idee om een nachtje te gaan kamperen op Double Island.

Maar eerst was het tijd voor jaja onze eerste SURFLES! Om 9 uur smorgens stonden de wampies on wetsuit en al klaar om een paar mooie golfjes te pakken. Onze instructeur vond het natuurlijk maar al te mooi om deze twee luie toeristen een paar goede technieken te leren. En het was heus, na een aantal keer vallen en half verzuipen konden we een paar golfjes pakken!Super!Iets minder super de volgende dag, de spiertjes doen nogal pijn. Mol ken het lijk haast niet op de rug houden. Maaaaaar geen gezeur, het was de moeite waard!

Diezelfde dag nog even gelunched met Michael (van Antigua) en even later kwam Jared ons ophalen. Ready for some serious camping!In de truck op het bootje van 1 minuut naar het eiland. Na een half uur over het strand te hebben gereden vonden wij de perfecte plek om te kamperen: recht onder het bordje "no camping". De drie vissersklapstoeltjes werden uitgeklapt, kampvuurtje + gitaartje erbij, en goede gesprekken over het leven werden gevoerd. Wat is er niet heerlijker dan om s'ochtends om 6 uur wakker te worden in de open buitenlucht (geen tent natuurlijk) in de stromende regen?Heerlijk alles zeiknat. Maar al snel verdween de regen achter die spreekwoordelijke zon en sliepen we op het natte matrasje nog even verder totdat we realiseerde dat het tij nogal hoog kwam en met de laatste liters benzine in de truck vertrokken we. Een bumpy ride met het hoge water en de dode lijken waren dan ook redelijk nat, zout en zanderig. Net op het nippertje met de laatste liters benzine kwamen we op de dampen aan bij het tankstation. Phieuw, gehaald!Maar ja, laat het nou net zo zijn dat er geen stroom was in een straal van 20 km en we dus geen benzine konden tanken!Stonden we dan met de gebakken peren!Wat doe je dan als je moet wachten?Juist ja, dekentje uitklappen en nog even de oogjes sluiten. Blij verrast waren we van het feit dat na 15 minuten het stroom er weer was en konden we door naar Caloundra waar Michael (ja weeeeeer die van Antigua) ons met zn autootje op kwam halen en weer richting Brisbane te gaan. Waar we vaavond nog 1x een feestje vieren met Carly.

Morgen vertrekken we met een huur campervan voor 1 dollar per dag via Byron Bay naar Sydney. Vanuit daar door naar Melbourne. Hopelijk verdwalen we niet, want na 2 weken hebben we nog steeds geen plattegronden, lonely planet of ook maar een wegekaartje van Australie...

Tot 6 november!27 daagjes...!