Feliz navidad

Hallo lieve mensen!

Na de spaanse cursus, zijn de wampies in staat zich redelijk te redden in het spaans!San Pedro was moeilijk om achter te laten, binnen een week tijd hadden we veel vrienden, de mensen zijn vrolijk en de kinderen spelen (in plaats van bedelen of verkopen). Ja, het was mooi in San Pedro. Ietwat verdrietig kwamen de wampies aan in Antigua. We hadden in de kop om 1 nacht te blijven maar na drie minuten in het hostel was het al duidelijk: dat ging niet lukken. Diezelfde avond was het ladies night, 3 quetzales (ongeveer 30 centjes) voor een vodka, en was er een blik aantrekkelijke australische mannen opengetrokken. Hard to refuse! De wampies wisten niet waar ze moesten kijken en uiteraard was dit andersom ook zo. We raakten al snel met ze aan de praat en de twee avonden en dagen daarna waren ze onze persoonlijke bodyguard (lees: ze werken allemaal in de fitnesswereld)
De wampies hadden de meest romantische date ooit (twee dagen lang) met hun vakantieliefde. Het begon met een gezamenlijk ontbijt, een tour door Antigua per paard en wagen, een klim op de Pacaya vulkaan, marshmellows branden in het lava, dineren, drinken en dansen. Wat een tijd...!Helaas staat het reizen altijd in het teken van afscheid nemen en moesten de wampies de verkerings laten gaan.

Na deze drie dagen in de roze wolken te hebben geleefd kwamen de wampies weer terug op aard en beseften ze dat ze vaart moesten maken. Nicaragua moest zsm worden aangedaan. Okidoki, meteen een ticket geboekt en in het busje gestapt, twee dagen reizen, en we waren er!

De wampies vonden het de hoogste tijd voor het echte bak en bruin werk en reisden af naar the pacific ocean. Peñitas Beaches. Na bikini, hoooooge golven, kampvuurtjes en een mooie zonsondergang vervolgden de wampies hun reis.

En stel je dan eens voor...

Op diezelfde avond stapten de wampies het Big Foot hostel in Leon, nicaragua, binnen. Ze raken in gesprek met (uiteraard) een stel jonge mannen. Het feit was dat deze jonge mannen de dag erna om 8 uur sharp richting managua airport zouden vertrekken. Om vervolgens in het vliegtuig(je) te stappen naar the corn island (laat dit nou net 1 van de ultieme reis bestemmingen van de wampies zijn...). De keuze was al snel gemaakt, de wampies besloten van het een op het andere moment de dag erna in het vliegtuig(je) te stappen om naar het bounty eiland te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Omringd door vijf mannen stonden de wampies met de nase vooraan bij het vliegveld. Oeps de vlucht was vol... maar dat is geen probleem, speciaal voor de wampies en vrienden werd een nieuwe charter geregeld en hadden wij onze privéjet. Met de boardingpas op a4 formaat in de hand verlieten de wampies het vaste land (om nog maar even in de sinterklaas stemming te blijven...)
Het angstzweet brak lichtelijk uit, de wampies zaten met de nase bij de piloot op schoot en konden alles tot in de puntjes volgen. Na het opstijgen waren de wampies vertrouwd met de piloot en zijn vliegkunsten en lagen de wampies knock out.
Uurtje later werden ze wakker en stonden ze opeens met beide beentjes plus het lijk op de big corn island!Gezamenlijk met onze nieuwe vrienden stapten we in het bootje op weg naar little corn island. Nou als jullie dachten dat dit een gemoedelijke reis was... de achtbaan SuperMouse is er nix bij! Kletsnat, de ogen en de bek vol zout, de rug gekraakt en maaike lichtelijk trillerig kwamen de wampies aan op hun nieuwe thuishaven (voor een week).

De eerste passen waren nauwelijks gezet, en de wampies merkten duidelijk dat ze op de carribean waren!Take it easy man!Negers, rasta, blauw water, witte stranden, kokosnootjes, palmbomen... (dromen we!?).Met het lijk op de rug baanden de wampies met de vijf vrienden een weg door de jungle. We kwamen uit aan de andere kant van het eiland. Waar we een ¨hutje¨vonden op het strand.
De wampies hadden trek, pasta met groenten moet niet moeilijk zijn toch? Laat het nou net zo zijn dat aan deze kant van het eiland stromend water en elektriciteit geen standaard begrip zijn. De generator heeft zijn eigen leven en laat nog wel eens te wensen over. 2 uur later, 4 bier verder werd ons buikje eindelijk gevuld. Ja... op dit eiland kent men geen tijd en stress.

Naast rum (flor de coña) drinken, relaxen, hangmatten en zwemmen zochten de wampies het avontuur op. Ze namen een duik in het diepe...
Ja, ze besloten hun PADI te behalen. ( Open water duiken 18 metertjes)
Voor ze het wisten zaten de wampies met de nase in de boeken (ja ook op de carribean wordt gestudeerd) en lagen ze een dag later met zuurstoftank en al in het water.

Alles verliep soepeltjes totdat we met onze instructor naar de bodem gingen (lees 3 meter diep). Het waterratje Maaike kreeg het spaans benauwd en wist niet hoe snel ze weer naar boven moest. Met een 1 op 1 training was maaike aan het einde van de dag als een visje in het water. En konden we als wampies ook onder water grapjes uithalen. Het grote werk startte een dag later. Op naar the white holes! Met boot en al vertrokken we naar deze spot in de carribean. Met lichtelijke angst in de kop zaten de wampies met snorkel en al op de boot. Wederom weer een uitdaging voor het waterratje. Maaike met de zeebenen trok het allemaal niet zo best. En hing al kotsend over de railing voordat ze ook maar haar flippers om de voeten had gebonden. Gelukkig kwam daar het herstel en konden de wampies samen met de instructeur op naar de bodem (7 metertjes). Wat een avontuur!Een paar haaitjes gespot, barracuda´s en dory van Finding Nemo. Leek alles peace en vre, niets was minder waar, de wampies dobberden hand in hand over de bodem totdat Molly een ietwat paniekerig knijpje ontving van het waterratje. Na drie keer een gebaar snapte Mol het: maaike moest kotsen! Samen met instructeur Kevin ging ze naar boven, en ook daar heeft ze een deel van het ontbijt gedoneerd aan de visjes. Terug op het eiland ging het nog steeds niet goed, heeft ze het riool van dichtbij bekeken en besloten de wampies de middagduik af te blazen. Tijd voor een stabiele maag!De volgende dag stonden de wampies om half 1 klaar voor vertrek. Onze tweede duik, het waterratje had voorzorgsmaatregelen getroffen en alles verliep vlekkeloos! Totdat, wederom Maaike problemen had, dit keer met de oortjes.Gevolg: na tien minuten waren de oortjes geklaard en bleef er weinig resterende tijd over voor het echte werk. Maar ondanks alle tegenslagen hebben de wampies elkaar er doorheen geholpen en zitten ze nu voldaan met de PADI op zak in Granada.

Hier besluiten de wampies kerst te vieren. De kerst inkopen moeten nog gedaan worden maar dat zit wel snor!

Oud en nieuw wordt uiteraard gevierd aan het strand (san juan del sur) waar we hopelijk ook voor het eerst op het surfboardje zullen stappen.

Wij wensen u allen vanaf hier een zalige kerst toe en alvast een spetterend uiteinde!En de wampies zeggen: hou de kop erbij!

Tot volgend jaar amigo´s!

O!voordat we het vergeten alle fanmail kan gestuurd worden naar:
(hier verblijven we van 17 t/m 27 januari 2009)

Maaike en Annet
145 Quail Run rd
Henderson, NV 89014
USA

En ook niet onbelangerijk:

Een speciale verjaardagsgroet voor Regina Mol. Happy Bday sista!!!!!

Bij deze willen we jullie ook nog bedanken voor alle lieve, grappige berichtjes die we van Richt en Regina hebben ontvangen (geschreven op ons afscheidsfeest). We nemen ze overal mee naar toe en hangen ze aan elk bed op. =)